กลับหน้าแรก

๑. ธรรมะเบื้องต้น (๔๖)

๒. บุคคล(๔๙)

๓. การศึกษา(๔๓)

๔. วาจา(๒๔)     

๕. อดทน(๑๒)

นักเรียนบาลี
ประชาสัมพันธ์วัดต่าง ๆ
นิสิตมหาจุฬา ฯ
ขอความคิดเห็น

ขอความช่วยเหลือ
เล่าสู่กันฟัง

สมัครอีเมล์ฟรีกับเรา   ได้ชื่อเป็น yourname@mcu.bn3.com เป็นของนิสิตมหาจุฬา ฯ และสาธุชนทั่วไป และไม่มีข้อผูกมัดใด ๆ ทั้งสิ้นคลิ๊กตรงนี้ได้เลย

๑. ไม่ควรเปล่งวาจาที่ดี   ให้เกินควรแก่กาล

วาจํ   ปมุญฺเจ  กุสลํ  นาติเวลํ.

๒. วาจาเช่นเดียวกับใจ

หทยสฺส   สทิสี  วาจา.

๓. ไม่ควรเปล่งวาจาที่ชั่วเลย

น  หิ   มุญฺเจยฺย  ปาปิกํ.

๔. คนพาลที่ยังไม่ถูกผูกมัด   แต่พอพูดในเรื่องใด

ก็ถูกผูกมัดตัวในเรื่องนั้น

อพทฺธา   ตตฺถ  พชฺฌนฺติ  ยตฺถ  พาลา   ปภาสเร.

---------------

---------------

๕. คนกล่าววาจาชั่วย่อมเดือนร้อน

มุตฺวา   ตปฺปติ  ปาปิกํ.

๖. ควรกล่าวแต่วาจาที่น่าพอใจ

มนุญฺญเมว   ภาเสยฺย.

---------------

---------------

๗. คนโกรธมีวาจาหยาบ

ทุฏฺฐสฺส   ผรุสา  วาจา.

๘. คำสัตย์แลเป็นวาจาที่ไม่ตาย

สจฺจํ  เว   อมตา  วาจา.

๙. คนพูดไม่จริง   ย่อมเข้าถึงนรก

อภูตวาที   นิรยํ  อุเปติ.

๑๐. ควรเปล่งวาจางาม

วาจํ   มุญฺเจยฺย  กลฺยาณึ.

---------------

---------------

๑๑. ควรเปล่งวาจาไพเราะที่มีประโยชน์

สณฺฑํ  คิรํ   อตฺถวตึ  ปมุญฺเจ.

๑๒. พูดดี   เป็นมงคลอย่างสูงสุด

สุภาสิตา  จ   ยา  วาจา  เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ.

---------------

---------------

๑๓. พูดอย่างใด   ควรทำอย่างนั้น

ยถาวาที   ตถาการี.

๑๔. ควรกล่าวแต่วาจาที่ไม่ยังตนให้เดือนร้อน

ตเมว  วาจํ   ภาเสยฺย  ยายตฺตานํ  น   ตาปเย.

---------------

---------------

๑๕. ในกาลไหน ๆ   ก็ไม่ควรกล่าววาจาไม่น่าพอใจ

นามนุญฺญํ   กุทาจนํ.

๑๖. เปล่งวาจางามยังประโยชน์ให้สำเร็จ

โมกฺโข   กลฺยาณิยา  สาธุ.

๑๗. ระมัดระวังวาจา  เป็นความดี

วาจาย   สํวโร  สาธุ.

๑๘. ความบริสุทธิ์พึงรู้ได้ด้วยถ้อยคำ

สํโวหาเรน   โสเจยฺยํ  เวทิตพฺพํ.

---------------

---------------

๑๙. วาจาสุภาษิต   ย่อมมีผลแก่ผู้ปฏิบัติ

เหมือนดังดอกไม้งาม   ที่มีทั้งสีสวย   และกลิ่นอันหอม

ยถาปิ   รุจิรํ  ปุปฺผํ  วณฺณวนฺตํ   สคนฺธกํ

เอวํ   สุภาสิตา  วาจา  สผลา  โหติ   สุกุพฺพโต.

๒๐. คนเกิดมาเชื่อว่ามีขวานเกิดติดปากมาด้วย

สำหรับให้คนพาลใช้ฟันตนเอง   ในเวลาพูดคำชั่ว

ปุริสสฺส   หิ  ชาตสฺส  กุธารี  ชายเต   มุเข

ยาย   ฉินฺทติ  อตฺตานํ  พาโล   ทุพฺภาสิตํ  ภณํ.

---------------

---------------

๒๑. ไม่ควรพูดเกินกาล   ไม่ควรนิ่งเสมอไป

ควรกล่าววาจาที่ไม่ฟั่นเฝือ   ควรกล่าวให้พอดี ๆ เมื่อถึงเวลา

นาติเวลํ   ปภาเสยฺย  น  ตุณฺหี   สพฺพทา  สิยา

อวิกิณฺณํ   มิตํ  วาจํ  ปตฺเต  กาเล   อุทรีเย.

๒๒. คนใดเมื่อถูกอ้างเป็นพยาน   เบิกความเท็จ

เพราะตนก็ดี   เพราะผู้อื่นก็ดี   เพราะทรัพย์ก็ดี

พึงรู้ว่าผู้นั้นเป็นคนเลว

โย   อตฺตเหตุ  ปรเหตุ  ธนเหตุ   จ  โย  นโร

สกฺขิปุฏฺโฐ   มุสา  พฺรูติ  ตํ  ชญฺญา   วสโล  อิติ.

---------------

---------------

๒๓. พึงเปล่งวาจางามเท่านั้น   ไม่พึงเปล่งวาจาชั่วเลย

การเปล่งวาจางามยังประโยชน์ให้สำเร็จ

คนเปล่งวาจาชั่วย่อมเดือนร้อน

กลฺยาณิเมว   มุญฺเจยฺย  น  หิ   มุญฺเจยฺย  ปาปิกํ

โมกฺโข   กลฺยาณิยา  สาธุ  มุตฺวา   ตปฺปติ  ปาปิกํ.

๒๔. จะทำสิ่งใดพึงพูดสิ่งนั้น   สิ่งใดไม่ทำไม่พึงพูดถึง

บัณฑิตย่อมจะหมายเอาได้ว่า   คนไม่ทำดีแต่พูด

ยํ  หิ   กริยา  ตํ  หิ  วเท  ยํ  น   กยิรา  น  ตํ  เวท

อกโรนฺตํ   ภาสมานํ  ปริชานนฺติ   ปณฺฑิตา.

ลงนามในสมุดเซ็นเยี่ยม