- ๑.
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
- อตฺตา
หิ อตฺตโน นาโถ
|
- ๒.
ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์
- ปญฺญาว
ธเนน เสยฺโย
|
--------------- |
--------------- |
- ๓.
คนขยันย่อมหาทรัพย์ได้
- อุฏฺฐาตา
วินฺทเต ธนํ
|
- ๔. คนโง่
คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ
- พาโล
อปริณายโก
|
--------------- |
--------------- |
- ๕.
ชนะตนนั่นแหละประเสริฐกว่า
- อตฺตา
หเว ชิตํ เสยฺโย
|
- ๖.
พูดอย่างไร ทำได้อย่างนั้น
- ยถาวาที
ตถาการี
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๗.
คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
- สจฺจํ
เว อมตา วาจา
|
- ๘.
การกู้หนี้ เป็นทุกข์ในโลก
- อิณาทานํ
ทุกฺขํ โลเก
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๙.
บัณฑิตย่อมฝึกตน
- อตฺตานํ
ทมยนฺติ ปณฺฑิตา
|
- ๑๐.
ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก
- ททมาโน
ปิโย โหติ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๑.
จงเตือนตนด้วยตนเอง
- อตฺตนา
โจทยตฺตานํ
|
- ๑๒.
ความสุขอื่น
ยิ่งกว่าความสงบใจไม่มี
- นตฺถิ
สนฺติปรํ สุขํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๓.
บิดามารดา
เป็นบุรพาจารย์ของบุตร
- บุพฺพาจาริยาติ
วุจฺจเร
|
- ๑๔.
คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก
- อตฺตตฺถปญฺญา
อสุจี มนุสฺสา
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๕.
ความมีสติป้องกันความเลวร้ายได้
- สติ
เตสํ นิวารณํ
|
- ๑๖. คนโกรธ
ย่อมฆ่าได้ แม้มารดาของตน
- หนฺติ
กุทโธ สมาตรํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๑๗.
ฟังด้วยดี ย่อมได้ปัญญา
- สุสฺสูสํ
ลภเต ปญฺญํ
|
- ๑๘.
เมื่อคบคนดีกว่าตน
ตนเองก็ดีขึ้นมาทันที
- เสฏฺฐมุปคมญฺจ
อุเทติ ขิปฺปํ
|
--------------- |
--------------- |
- ๑๙.
อยู่ร่วมกับคนชั่ว
ย่อมมีแต่ความทุกข์
- ทุกฺโข
พาเลหิ สํวาโส
|
- ๒๐.
คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบความสุข
- นาลโส
วินฺทเต สุขํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๑.
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
- กมฺมุนา
วตฺตตี โลโก
|
- ๒๒.
ความเป็นเพื่อนไม่มีในคนพาล
- นตฺถิ
พาเล สหายตา
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๓.
ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์
- ทนฺโต
เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ
|
- ๒๔.
พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ
- อกฺโกเธน
ชิเน โกธํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๕.
วาจาของตน ย่อมส่องเห็นน้ำใจ
- หทยสฺส
สทิสี วาจา
|
- ๒๖.
ปราชญ์ว่า
มีชีวิตอยู่ด้วยปัญญาประเสริฐที่สุด
- ปญฺญาชีวี
ชีวิตมาหุ เสฏฺฐํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๗.
ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย
- ปมาโท
มจฺจุโน ปทํ
|
- ๒๘.
ผู้ให้ย่อมผูกมิตรไว้ได้
- ททํ
มิตฺตานิ คนฺถติ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๒๙.
ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง
- กยิรา
เจ กยิราเถนํ
|
- ๓๐.
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
- กลฺยาณการี
กลฺยาณํ ปาปการี จ ปาปกํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๑.
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
- ธมฺโม
หเว รกฺขติ ธมฺมจารี
|
- ๓๒.ความชั่วเมื่อทำแล้ว
ย่อมเดือดร้อนภายหลัง
- ปจฺฉา
ตปฺปติ ทุกฺกฎํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๓.
คนล่วงทุกข์ได้ เพราะความเพียร
- วิริเยน
ทุกฺขมจฺเจติ
|
- ๓๔.
บิดามารดาเป็นพรหมของบุตร
- พฺรหฺมาติ
มาตาปิตโร
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๕. คบคนดี
ย่อมเจริญขึ้น
- ภทฺโท
สปฺปุริเสหิ สงฺคโม
|
- ๓๖.
ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว
ย่อมนำสุขมาให้
- ธมฺโม
สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๗.
คบคนเช่นใด ย่อมเป็นคนเช่นนั้น
- ยํ เว
เสวติ ตาทิโส
|
- ๓๘.
ความกตัญญูกตเวที
เป็นเครื่องหมายของคนดี
- นิมิตฺตํ
สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๓๙.
ความพร้อมเพรียงของหมู่คณะย่อมนำสุขมาให้
- สุขา
สงฺฆสฺส สามัคคี
|
- ๔๐.
การไม่คบคนชั่วเป็นมิตร
เป็นมงคลอันอุดมยิ่ง
- อเสวนา
จ พาลานํ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๔๑.
ความอดทน นำสุขมาให้
- ขนฺติ
หิตสุขาวหา
|
- ๔๒.
กินคนเดียว ย่อมไม่ได้ความสุข
- เนกาสี
ลภเต สุขํ
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๔๓.เมตตา
เป็นเครื่องค้ำจุนโลก
- โลโกปตฺถมฺภิกา
เมตฺตา
|
- ๔๔.
เมื่อความสำเร็จยังไม่มาถึง
ไม่พึงพูดโอ้อวด
- อปฺปตฺโต
โน จ อุลฺลเป
|
- ---------------
|
- ---------------
|
- ๔๕. สติ
จำเป็นในที่ทั้งปวง
- สติ
สพฺพตฺถ ปตฺถิยา
|
- ๔๖.
พึงสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ
- พึงสละอวัยวะ
เพื่อรักษาชีวิต
- พึงสละทั้งทรัพย์
อวัยวะ และชีวิต
- เพื่อรักษาความเป็นธรรม.
- จเช ธนํ
องฺควรสฺส เหตุ
- องฺคํ
จเช ชีวิตํ รกฺขมาโน
- องฺคํ
ธนํ ชีวิตญฺจาปิ สพฺพํ
- จเช นโร
ธมฺมมนุสฺสรนฺโต.
|
--------------- |
--------------- |