ต่อมาเกิดเหตุร้ายแก่ครอบครัวของคุณพินิจ คงจะเป็นด้วยกรรมเก่ากระมัง    วันหนึ่งคุณพินิจและคุณใคร่ครวญ เดินข้ามถนน   จะด้วยเหตุใดไม่ทราบ    รถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วโดยไม่ทันดูว่า   ทางม้าลายข้างหน้ามีคนกำลังข้ามอยู่    ไม่ทันการณ์เสียแล้ว   คุณพินิจเป็นว่ารถจะต้องชนภรรยาตนอย่างแน่นอน   จึงตัดสินใจกระโดดผลักภรรยาออกให้พ้นรัศมีของการชน    ปรากฎว่า   คุณใคร่ครวญรอดตาย แต่ว่าคุณพินิจนั้นขาดใจตายทันที

                  ในที่สุดขุนสัป   ก็หมดความอดทนด้วยมาหวนระลึกว่า    ธรรมชาติแห่งหญิง   มักเป็นคนหูเบา    เมื่อแกคิดได้อย่างนี้แล้ว แกก็เดินออกไปนอกศาลา กระซิบกระซาบกับหญิงสาวคนหนึ่ง นุ่งดำห่มดำแสดงว่ามาในงานศพนี้ด้วย     เมื่อหญิงสาวคนดังกล่าวเข้ามาในศาลาแล้ว   ก็สยายผมฟูมฟายน้ำตา   ร้องไห้เสียงดังลั่นศาลา   พลันก็พร่ำพรรณาว่า    " พี่ขา...  พี่พิจขา...โธ่เอ๋ยเวรกรรมแท้   ....ฮือ ฮือ  ไฉนพี่พินิจจึงจาก น้องไปเร็วนัก   โธ่เอ๋ยเพิ่งไปหากันหยก ๆ   ไหนว่าจะซื้อบ้านให้น้อง   ไหนว่าจะซื้อรถให้น้อง  .....ฮือ..ฮือ..ทำไม...ทำไมโกหกน้องว่ายังไม่มี   เมีย   ที่นั่งร้องไห้อยู่นี้ไม่เมียหรอกหรือ   ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเมียน้อยใช่ไหม   ฮือ  ฮือ... พร้อมกันนั้นก็ใช้ศีรษะโขกไปที่พื้นศาลาร่ำไห้เสียงดัง    เท่านั้นเองแผนของสัปเหร่อก็เป็นผลสำเร็จ   คุณใคร่ครวญ   ไม่ใคร่ครวญเหมือนชื่อเสียแล้ว   หยุดร้องไห้โดยทันทีพร้อมกันนั้นก็ปล่อยศพผัวลง   หันไปยกขันลงหินที่ทางวัดใส่น้ำไว้สำหรับรดน้ำศพทิ้ง    ทันใดนั่นเองสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้น   คุณใคร่ครวญก็คว้าขันลงหินดังกล่าว   ทุ่มลงไปที่ศีรษะของผัว   พลันกล่าวว่า  "โธ่เอ๋ย   กูหลงนักหลงหนาว่า   มึงซื่อสัตย์ต่อกู   ในที่สุดมันก็เลวทั้งนั้น "   นั่นแหละทุกคนจึงได้เริ่มพิธี   รดน้ำศพได้และใส่หีบให้เรียบร้อย

จะเห็นได้ว่า  หากคุณใคร่ครวญ   ก่อนที่จะทำก่อนจะพูดอย่างนั้นหากแกใคร่ครวญดูก่อนเหตุการณ์ดังกล่าวก็คงไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพราะคุณพินิจแกไม่เคยให้ห่างแกเลยไปไหนไปด้วย นอนไหนนอนด้วย  กินไหนกินด้วย   แกจะเอาเวลาใดไปมีเมียน้อย    ฉะนั้นท่าน  ทั้งหลาย   นิสมฺมกรณํ เสยฺโย   ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ   ดีกว่ากันเยอะเลย...

--------------------

พระครูสิริธรรมภาณ (สุเทพ)

๕/มิ.ย./๔๓