พุทธประวัติ
พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร  ธมฺมจิตฺโต)
   พระพุทธศาสนามีแหล่งกำเนิดอยู่ในดินแดนที่รู้จักกันในครั้งพุทธกาลว่า "ชมพูทวีป" อันได้แก่  ทวีปที่มีลักษณะสันฐานคล้ายใบชมพูหรือใบหว้า  ในปัจจุบันชมพูทวีปมีฐานะเป็นเพียงอนุทวีป (Subcontinent)  แห่งเอเชียใต้  กระกอบด้วยดินแดนของประเทศอินเดีย ปากีสถาน เนปาล และบังคลาเทศ  แต่ในครั้งพุทธกาล  ภาคพื้นชมพูทวีปถูกแบ่งย่อยเป็นประเทศใหญ่น้อย  ซึ่งเรียกว่า  รัฐ  หรือแคว้นจำนวนไม่น้อยกว่า ๒๑  แคว้น  เฉพาะแคว้นมหาอำนาจในสมัยนั้นมี  ๔  แคว้น  คือ  มคธ  โกศล  วังสะ  และอวันตี  ในภูมิภาคเหนือของชมถูทวีป  อันเป็นดินแดนรอยต่อระหว่างอินเดีย  และเนปาลในปัจจุบันมีแคว้นเล็กหนึ่งชื่อว่า  สักกชนบท  เป็นดินแดนของชนชาติผู้เรียกตนเองว่า  ศากยะ  พระราชาผู้ปกครองแคว้นนี้ในครั้งนั้นมีพระนามว่า  พระเจ้าสุทโธทนะ  พระองค์มีชื่อโคตรหรือสกุลว่า  โคตมะ  บางครั้งมีผู้เรียกพระองค์ด้วยพระนามเต็มว่า  พระเจ้าสุทโธทนะ  โคตมะ  ราชสำนักของพระองค์ตั้งอยู่ในเมืองหลวงชื่อว่า  กรุงกบิลพัสดุ์
I ประสูตร I ออกบรรพชา I บำเพ็ญเพียร I  ตรัสรู้ I  เสวยวิมุตติสุข I  ปฐมเทศนา I  พุทธกิจ ๔๕ พรรษา I  ปรินิพพาน I